روزها

معرفی سایت ها و وبلاگ ها

روزها

معرفی سایت ها و وبلاگ ها

( بی اشتهایی و پرخوری )

بی اشتهایی

اشخاص مبتلا به بی اشتهایی ( که بی اشتهایی روانی نیز نامیده می شود ) ترس از چاق شدن دارند و تا مرز مرگ وزن خود را کاهش می دهند . تصویر بدنی تحریف شده به آنجا منجر می شود که زنان مبتلا به بی اشتهایی ، به رغم دنده های بیرون زده و گونه های فرو رفته و شواهد مربوط به کمبود وزن ، بدن خود را فوق العاده چاق تصور می کنند . هر چند که وزن زنان مبتلا به بی اشتهایی به بی اشتهایی

اشخاص مبتلا به بی اشتهایی ( که بی اشتهایی روانی نیز نامیده می شود ) ترس از چاق شدن دارند و تا مرز مرگ وزن خود را کاهش می دهند . تصویر بدنی تحریف شده به آنجا منجر می شود که زنان مبتلا به بی اشتهایی ، به رغم دنده های بیرون زده و گونه های فرو رفته و شواهد مربوط به کمبود وزن ، بدن خود را فوق العاده چاق تصور می کنند . هر چند که وزن زنان مبتلا به بی اشتهایی به 85 درصد وزن مورد انتظارشان یا به کمتر از آن می رسد و عادت ماهیانه شان ، به علت فقدان چربی حیاتی بدن ، متوقف می شود ، آنها به شدت کم وزن بودن خود را انکار می کنند . یک زن بی اشتها ، برای کاهش وزن ، ممکن است به شدت مقدار غذای مصرفی خود را کاهش دهد . او ممکن است از استفراغ عمدی یا از ملین ها ، برای تخلیه بدن خود از کالریهای ناخواسته ، استفاده کند .
تقریباً 5 تا 10 درصد اشخاص مبتلا به بی اشتهایی ، در اثر کم غذایی یا خودکشی می میرند . بیشتر این مرگها ناگهانی است و معمولاً از بی نظمیهای قبلی ناشی می شود ( بی نظمی ضربان قلب ) ، اما برخی بیماران ممکن است به علت پایین آمدن سطح خون به اغماء بروند ، که احتمال مرگ در زنان بی اشتهایی که بیش از 30 درصد وزن اولیه خود را از دست می دهند و در آنهایی که برای تسریع وزن خود از مسهلها استفاده می کنند ، بسیار بالاتر است .

پرخوری

تعدادی از ویژگیهای پرخوری ، که پرخوری روانی نیز نامیده می شود ، با بی اشتهایی مشترک است . در پرخوری ، لاغری آشکار وجود ندارد که نشانه اختلال خوردن در افراد باشد . بر خلاف بی اشتهایی ، زنی که پرخوری دارد از مشکل خود آگاه است ، اما احساس می کند که ناگزیر به پنهان کردن آن است . افراد مبتلا به این بیماری به دفعات شروع به پرخوری مفرط می کنند . آنها به مقدار زیاد غذا می خورند ، بدون آن که توانایی دست کشیدن از آن را داشته باشند . شخص مبتلا بیه پرخوری واقعی ، حداقل هفته ای دوبار و آن هم به مدت سه ماه پرخوری مفرط می کنند . آنها به مقدار زیاد غذا می خورند ، بدون آن که توانایی دست کشیدن از آن را داشته باشد . شخص مبتلا به پرخوری واقعی ، حداقل هفته ای دوبار و آن هم به مدت سه ماه پرخوری مفرط دارد ، و بعضی زنان مبتلا ، این پرخوریها را روزانه چند بار تکرار می کنند . این کار موجب شرمندگی زیاد زنان پرخور می شود ، زیرا معمولاً می ترسند که کنترل رفتار خوردن خود را از دست بدهند .
بدین ترتیب ، همین که پرخوری تمام می شود ، فرد ، با دفع کردن کالریهای اصافی خود ، کنترل بدن را باز می یابد . بعضی زنان پرخور با استفراغ عمدی یا فرو بردن انگشتان در گلو یا مصرف داروهای تهوع آور این کار را انجام می دهند .
برخی از آنها از ملین ها یا مُدِرها استفاده می کنند . با این همه ، برخی دیگر از زنان پرخور ، پرخوری مفرط را با روزه گرفتن یا ورزش افراطی دنبال می کنند . هر روشی که به کار برده شود ، پیامدش احتمالاً ، نوسانهای متوالی وزن خواهد بود ، اما نه آن نوع کاهش جدی وزن که در بی اشتهایی دیده می شود .
آثار دراز مدت پرخوری کمتر از آثار بی اشتهایی شناخته شده است ، زیرا بسیاری از موارد مبتلا به پرخوری با موفقیت پنهان می شود . آنچه شناخته شده این است که چشم انداز کوتاه مدت پرخوری نسبتاً خوب است . هفت بیمار از هر ده بیماری که برنامه های درمان بیماری سرپایی را به پایان می رسانند ، بهبود قابل توجهی نشان می دهند ، اما تقریباً در یک چهارم بیماران در طول شش ماه علایم عود می کند .
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد