«تمام چیزهایی که اتفاق افتاده» این توصیفی است که خانم ریلی از محتوای وبلاگش دارد. او میگوید: «ماجراهای من از وقتی شروع شد که به مدرسه میرفتم و اتفاقاتی که آنجا برایم میافتاد». جالب اینجا است که این خانم هر چند پیشرفت تکنولوژی را از تلگراف تا کامپیوتر به چشم دیده است، مهارت استفاده از کامپیوتر را ندارند. او اعتراف میکند که کلاً چیزی از آن سر درنمیآورد. ایده نوشتن وبلاگ یا به قول مادربزرگ بلاگرها «بلاب» را در واقع یکی از دوستانش به او پیشنهاد کرده است. «مایک رابو» که فیلمساز است به عنوان عامل اعتیاد وبلاگی، به همراه دوستان دیگر ریلی و پرستارش وبلاگ او را برایش بهروزرسانی میکنند. او میگوید: «من خودم هیچ ادعایی درباره کامپیوتر ندارم اما داستانهایم را به مایک و آن یکی دوستم میگویم و آنها آن را روی کامپیوتر می گذارند». او از این موضوع گیج شده است که چطور هزاران نفر وبلاگش را خواندن وبلاگم خیلی خوششان میآید. مایک از من خواهش کرد که چیزهای کوچکی را که به خاطر میآورم، بنویسم و میبینم که مردم دوستشان دارند».
یک نکته دیگر آن که خانم اولیو ریلی یک یوتیوبباز حرفهای است و علاوه بر آن ستاره یکی از فیلمهایی است با عنوان «بازگشت اولیو ریلی به بروکن هیل». فیلم مستند کوتاه یک ساعتهای است که از شبکه ABC در سال گذشته پخش شد. هزاران نفر این فیلم را در اینترنت دیدهاند.میخوانند و البته از این هزاران دوست جدیدی که از سراسر دنیا دارد هیجانزده است: «من فکر میکردم که خوانندگان کمی دارم. به فکرم هم خطور نمیکرد که این همه باشند. به نظرم آنها از
با تمام این حرفها باز هم تحریک نشدید که وبلاگ بنویسید؟ یعنی باز باید تخریب شخصیتتان کنم؟